Resmi Dil

Resmî dil bir ülkede anayasa veya kanun ile kabûl edilen dili tanımlamak için kullanılan terimdir. Örneğin Türkiye Cumhuriyetinin devlet dili olan Türkçe aynı zamanda Türkiye'nin tek resmî dilidir.

Devlet ile birey ve bireyler arasındaki tüm resmî işlemlerin resmî dilde yapılması gerekmektedir. Bir ülke sınırları dâhilinde yaşayan kişiler ya da topluluklar farklı bir dil konuşsalar dahi resmî işlemlerini gerçekleştirirken resmî dil kullanmak durumundadırlar.

Bir ülkede birden fazla dil resmî dil olarak kabul edilebileceği gibi resmî bir dilin olmaması da mümkündür.

Örneğin Kanada'da hem İngilizce hem Fransızca resmî dildir. Filipinler'de Filipince hem resmî dil hem de devlet dilidir ve İngilizce ise resmî dildir.

Bazı ülkelerdeki resmî diller:

Arnavutluk

Arnavutça

Yunanca (Azınlık dili)

Bosna-Hersek

Boşnakça

Hırvatça

Sırpça

Kuzey Kıbrıs

Türkçe

Azerbaycan

Azerice

Finlandiya

Fince

İsveççe

Sami (Azınlık dili)

Almanya

Almanca

Danca (Azınlık dili)

Yunanistan

Yunanca

İtalyanca (Rodos'ta)

Irak

Arapça

Kürtçe

Türkçe (Bölgesel Dil)

Süryanice (Bölgesel Dil)

İrlanda

İrlandaca

İngilizce

İskoç dili (Azınlık olarak)

İtalya

İtalyanca

Arnavutça (Güney İtalya'da)

Katalanca (Sicilya'da)

Hırvatça (Bazı bölgelerde)

Fransızca (Bazı bölgelerde)

Almanca (Bazı bölgelerde)

Yunanca (Bazı bölgelerde)

Lüksemburg

Lüksemburgca

Felemenkçe

Fransızca

Almanca

Portekizce

Rusya

Rusça

Tuvaca (Bölgesel dil)

Tatarca (Bölgesel dil)

Yakutça (Bölgesel dil)

Romanya

Rumence

Macarca (Azınlık dili)

Almanca (Azınlık dili)

Türkçe (Azınlık dili)

Slovenya

Slovence

Macarca (Azınlık dili)

İtalyanca (Azınlık dili)

Hırvatça (Azınlık dili)